' ಬೇಡ ಸ್ವಾಮಿ ನನ್ನ ಫಜೀತಿ ' ಭಾಗ - ೬

ನನ್ನವಳ ಮಾತು ಮೊದಲೇ ನಾ ಕೇಳಿದ್ದರೆ
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ನೋವು, ಉರಿ, ಸುಟ್ಟಗಾಯಗಳಿಂದ
ಕೂರಲಾಗದೆ, ನೆಟ್ಟಗೆ ನಿಲ್ಲಲಾಗದೆ
ಹಬ್ಬದ ದಿನವೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಅಡ್ಮೀಟ್ಟಾಗಿ ಒದ್ದಾಡ ಬೇಕಿತ್ತೆ ?
ಲೇ... ಪುಷ್ಪಾ...!! ಅಯ್ಯೋ ನಿನ್ ಮನೆ ಕಾಯ್ಹೋಗ ಎಲ್ಲಿದ್ದಿಯೇ...
ಆ ಡಾಕ್ಟರ್, ಹಾಗೆ ನರ್ಸನ ಬೇಗ ಕರೆಯೇ...??
ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ.... ಉರಿ, ಉರಿ  ಫ್ಯಾನ್ ಹಾಕೇ.... ಮಾರಾಯ್ತೀ
ಛೆ ಛೆಛೆಛೇ... ಏನ್ ಮೇಷ್ಟ್ರೇ.... ಈ ನಿಮ್ಮ ಸ್ಥಿತಿ
ನಮ್ಕೈಲಿ ನೋಡ್ಕಾಗ್ದು ಎಂಥಾ ಫಜೀತಿ ಆಗೋಯ್ತು ನಿಮ್ಗೆ !!
ಆ ಹಲ್ಕಟ್ ನನ್ ಮಕ್ಕಳು ಬೀದಿಲೆ ಪಟಾಕಿ ಹೊಡಿ ಬೇಕಿತ್ತೆ 
ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸಿಗಲಿ ಹುಟ್ಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸ್ಸಿತೀನಿ ಬೇವರ್ಸಿಗಳ್ನ ತಂದು
ಸದ್ಯ ಅದಕ್ಕೇನು...? ತೊಂದರೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ತಾನೆ?
ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವಮಾನ
ನೀವಿಬ್ಬರೂ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲಾಂತ ಕೊರಗಬೇಕಿತ್ತು ನೋಡಿ
ಅಂತು ಇಂತು ಆ ದೇವರು ದೊಡ್ಡವನು ಬಿಡಿ
ಹೇ.... ಗೌಡ್ರೇ.... ಆ ಹುಡುಗರನ್ನ ಯಾಕ್ರಿ ಬೈತೀರಿ
ಏನೋ... ಹುಡುಗಾಟ, ಆದದ್ದೆಲ್ಲಾ ನನ್ನನಿಂದಲೆ
ಸುಮ್ಮನೆ ಮನೆಯೊಳಗಿರದೆ ಹೊರಗಡೆ ಬಂದೆ ನೋಡಿ
ಹಾಳು ಆ ರಾಕೇಟ್ ನೇರ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹೋಗದೆ
ನನ್ನ ಲುಂಗಿಯೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಹೋಗಲಾಗದೆ
ಸ್ಫೋಟಿಸಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮ ಈ ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ, ' ಫಜೀತಿ '